കരഞ്ഞു കൺനിറയുന്നു

കരഞ്ഞു കൺനിറയുന്നു ഹബീബെ ..

കദന ഭാരവുമായ്....

അരികെ വന്നു സലാമുരയാനായ്

അധരം വിങ്ങുകയായ്...

അലിഞ്ഞു തീരുകയായ്... (2)

ഇവിടെയാണെൻ കരളിൻ നൂർ

ചേർന്നുറങ്ങിയ വെണ്ണിലാവ്..

ഇരവുമായെൻ തിരു സ്വലാത്ത്

ഒഴുകി വന്നിടും പൂവിതാണ്... (2)

ഇരുണ്ട ഭൂവിൽ തെളി നിലാവായ്

ഇറയവൻ കനിഞ്ഞുള്ള നൂറെ..

ഇടറുമെൻറെ മനമിലാകെ

തെളിമയേകിയ പൂ നിലാവ്...

ഉണ്ട് ഹബീബെ അങ്ങറിയേണം...

എൻ മന വേദനകൾ പറയേണം...

ഈ തിരുമുറ്റത്തെൻ അപദാനം

പാടി വിതുമ്പി മടങ്ങിടും ഞാനേ...

          (കരഞ്ഞു)

വിശന്നു നീറും സമയമന്നു..

ഹജറിൻ ഭാരവുമേന്തി അന്ന്...

വിശുദ്ധ ഭൂവിൽ വെയിലിലന്നു...

ഉരുകി ദീനും നേടി തന്ന്...(2)

ഇടവിടാതെ ഇരുളിലേറെ

മനമിരന്നു സുജൂദിരുന്നു..

ഒടുവിലന്നീ ലോകം വെടിഞ്ഞ്

അഹദവൻ സവിതം അണഞ്ഞു..

ഉണ്ട് ഹബീബെ അങ്ങറിയേണം...

എൻ മന വേദനകൾ പറയേണം...

ഈ തിരുമുറ്റത്തെൻ അപദാനം പാടി

വിതുമ്പി മടങ്ങിടും ഞാനേ...

            (കരഞ്ഞു)