ആകാശ ഭൂമി തേങ്ങി

രചന: സയ്യിദ് ത്വാഹ തങ്ങൾ പൂക്കോട്ടൂർ

ആകാശ ഭൂമി തേങ്ങി...

അത് കണ്ട ലോകം വിങ്ങി...

ആറ്റൽ റസൂലിൻ മേനീ..

മുറിവേറ്റ നേരം ഭീതി

(ആകാശഭൂമി)

ആ നിണമറിഞ്ഞ വീഥി...

തിരു ത്വാഇഫിന്റെ ഭൂമി

                                   (ആകാശഭൂമി)

ആ കല്ലുകൾ വിതുമ്പീ..

കണ്ണിൽപ്പെടാതെ നോക്കീ..

ശറഫുറ്റമേനി തുളയ്ക്കാൻ..

എടുക്കല്ലെ എന്ന് കെഞ്ചി..(2)

എടുത്തപ്പോൾ കുതറി മാറാൻ..

കൈ പിടിയിൽ പിടഞ്ഞു പോയീ..

കൈ വിട്ട കല്ല് പതറി..

ഒഴിഞ്ഞെങ്കിലെന്ന് തേടി...

മുത്തിന്റെ മേനി നോവാൻ...

എനിക്കാവുകില്ല തേങ്ങീ...

പതിക്കാതെ കുതറി നോക്കി...

അത് പ്രിയ ഹബിബ് വാങ്ങീ..

                                            (ആകാശഭൂമി)

ശറഫായ മേനി കീറി...

നിണം ചിന്തി കല്ല് പാറി....

അവരന്ന് ആർത്ത് കേറി...

നബിയോരെ നേർക്ക് ചീറി(2)

ജിബ്‌രീല് വന്ന് തേടി..

അനുവാദം വേണം ചൊല്ലീ..

നാശം അവർക്ക് വേണ്ടി....

ഒരുക്കുന്നിതാ ഈ ഭൂവിൽ..

അരുതെന്ന് മുത്ത് തേടി..

അവർ പാവമല്ലെ ചൊല്ലീ...

ഇതെന്ത് കനിവ് നബിയേ...

ഞങ്ങൾക്കാവുകില്ല നിധിയേ....

                                        (ആകാശഭൂമി....)