വെന്തുരുകും ജീവിതമിൽ
പാപ ഭാര ഭാണ്ഡം പേറി
പാമരനായ് ഞാൻ അലഞ്ഞു.....
പ്രേമ ലോകം പ്രഭുവിലെങ്കിൽ
പൂർണിമയാണെന്നറിഞ്ഞു
വെന്തുരുകും ജീവിതമിൽ
വ്യഥപറയാൻ ആ തണലാ...
ഈ മൺതടി മൺചേരും മുൻപെൻ
വിളി കേട്ടാൽ കുളിരാ...
പുതുമകളേറും... പുലരിയിൽ ഞാനും..
ആ വചനം വെടിഞ്ഞു...
പുറമത് ലെങ്കും ഉള്ളറ തെല്ലും...
ഇഷ്ക്കിൻ ഉറവയില്ലാ...
ഇരുളേറും മണിയറയിൽ
തണിയായ് അങ്ങെന്നിൽ വരുമോ
ചിതറിയ മനസ്സിൻ ചീഞ്ചലഭാരം...
കഴുകിടണം ചൊങ്കിൽ
അങ്ങിലലിഞ്ഞ ഭൂവിലലിഞ്ഞാൽ
ശമനമതാണെന്നിൽ
നെഫ്സീ എന്നലറുമ്പോൾ
ഈ കരമിൽ പാനം തരുമോ...
Comments
Post a Comment
♥️